Met alleen koffie, dan wel thee in onze maatjes,gingen we de lucht in met een watervliegtuig. 2 jaar geleden was uw reporter een 'flying Dutchman', toen de helicoptervlucht boven de Grand Canyon moest worden verteld, nu kan deze reporter dan ook gerust als luchtvaartdeskundige worden bestempeld.

Eerst gingen Jan en ik de lucht in, daarna Marianne en Leen, want achter de pilote pasten met moeite 2 personen. We werden met een veiligheidsriem met elkaar verbonden (zo romantisch). Toen de koptelefoons op (een worsteling als met een schoenlepel, zie foto) en aan de koptelefoon zat een microfoontje om desgewenst terug te kunnen praten tegen de pilote.
Wat een leuke ervaring op op het water te starten. Gelukkig was het stralend mooi weer en het water was spiegelglad. Ondertussen zagen we vanuit de lucht een prachtig landschap voorbijglijden. Groen, groener, groenst en een heel groot meer (en dan hebben we het nog niet eens over Ontario Lake of Erie Lake, maar over ons eigen Rice Lake en dat is al ruim 30 km. lang en knap breed).
In het water veel kleine eilandjes. Als er geen woningen op staan, is het bezit van de indianen, horen we. We zien ook een zgn. indianenreservaat (oef, wat een vreselijk woord) en een grote indianenbegraafplaats. Even later wordt onder water de bovenkant van een muur zichtbaar, die een oude spoorlijn geweest schijnt te zijn.
Het was leuk en ontspannend om in de lucht te zijn, niks engs aan en de landing op het water was ook nog eens very smooth.
Toch vonden we dat we ons late ontbijtje wel verdiend hadden.

Dan op weg om de omgeving te verkennen. Eerst naar Keene en dan naar Peterborough. Keene blijkt een tutti frutti gat met 6600 inwoners en met 1 pinautomaat, die het niet doet, te zijn. In Peterborough, een wat grotere stad, vinden we gelukkig een goed werkende ATM.

Ten gunste van onze nationale kanoheld bezoeken we het Canadian Canoe Museum. Een prachtig museum met veel kano's. Deze werden vroeger met grote zorgvuldigheid gemaakt van berkenbast. Afgezien van de verschillende manieren van bouwen en de types kano's gaf het museum ook een goed inzicht in de leefwijze van de indianen. We zagen o.a. ook dat de Indianen en de kolonisten in beginsel een vorm van ruilhandel bedreven. De kano's waren een transportmiddel (er werd o.a. bont vervoerd en gedroogd bizonvlees). De indianen konden ermee overweg en ze wisten de weg. Ze waren niet uit op winstbejag, terwijl de kolonisten steeds meer eisen gingen stellen.
De indianen leefden in stammen met mooie en moeilijke namen, o.a. Kesputwitk, Alonquin, Sikniktewaq, Eskikewaq. Ga dat maar eens onthouden!

In het museum was ook een hoek besteed aan het romantische aspect van het kanoën, maar dat vast in vroegere eeuwen niet aan de orde. Er zijn blijkbaar heel wat huwelijksaanzoeken in kano's gedaan. Mensen kunnen via internet hun romantische kano-ervaringen laten weten aan het museum, compleet met een foto en dan heb je kans dat je foto op groot beeld verschijnt met je verhaal erbij.

Nou ja, al met al heeft de kanoheld genoten (wij allemaal ook trouwens) en hij heeft tot slot een T-shirt gekocht in het museumwinkeltje, met het opschrift 'Canoe Museum' (want het is tenslotte zijn ding).

Ja ja, die Canadezen weten hoe ze een museum creatief, boeiend en sfeervol in kunnen richten. Prachtig en ook heel leuk voor kinderen.

Na afloop nog bij de suffe general store in Keene wijn en bier gekocht voor in onze cottages. Weer terug in het park nog gezocht naar Otje, onze otter. Niet meteen gevonden, pas later weer. Wel Stoffel (of Schillie) de Schildpad ontmoet. We hebben trouwens ook een bepaald soort huiskat op het terrein, die af en toe gedag komt zeggen (wat voor soort? Resort!). Ook hebben we vandaag langs de weg weer een vosje gezien. Leuk, hoor.

Alweer een geslaagde dag met een heerlijke maaltijd afgesloten. Maar voor het zover was, werd Leen tijdens ons happy hour even besproeid met een glas ijswater door de ober. Leen nam het nogal lakoniek op, bij de ober kon er echter heel lang geen lachje af, wel veel excuses.

Tenslotte hebben Jan en ik nog een gezellige avond doorgebracht in de cottage van onze naaste buren.
Ajeto, buur, tot morgen!

PS: Gisteren heeft Jan nog een enge slang bedwongen op de steiger vlakbij onze cottage! (zie foto)
PS PS: Voor uw en onze veiligheid zat de slang met 2 schroeven vast aan de steiger. Dat scheelde dus.

Liefs en groetjes uit mooi groen Canada,

Tenny (ook van Marianne, Leen en Jan)