Zondag 8 juni : 'Women are persons'

Na een eerste verkenning gisteren gaan we n een bezoek brengen aan het Canadese Parlementsgebouw en het Canadian Museum of Civilization. Kaarten voor de rondleiding zijn gratis. 10.20 uur is het onze beurt. Het gebouw ligt op een heuvel, het hoogste punt van de stad. Een breed pad brengt de bezoeker naar de hoofdingang. Aan beide kanten van het pad is een grasveld, zoiets als het Mailieveld in Den Haag, maar dan groter. Bij demonstraties worden parlementsleden direct geconfronteerd met de wensen en grieven van de bevolking. De vlag hangt halfstok. Democratie is toch de overwinning van de rede op de emotie? Maar de vlagvoering is uit respect voor de onlangs vermoorde 3 agenten.

Ottawa werd in 1867 door Koningin Victoria tot hoofdstad van Canada benoemd. De keuze was een tactische, want de stad lag buiten het bereik van de Amerikaanse Artillerie. De Amerikanen vochten hun Burgeroorlog uit en wilden in een ruk door Canada annexeren. En met de keuze van Victoria werden de Franstaligen te vriend gehouden.

Democratie heeft een lange geschiedenis, vaak nemen we de Grieken als eerste voorbeeld. Alleen de filosofen mochten regeren. In Nederland zorgde de strijd tegen het water voor een primitieve democratische besluitvorming: ieder had belang bij droge voeten. Engeland kende het House of Parliament. Maar de bestuurders waren zonder uitzondering mannen. Pas in 1929, in Canada nota bene, werd geconstateerd dat er ook nog vrouwen zijn en dat ze personen zijn. Kennelijk is deze parlementaire erkenning zo belangrijk geweest (18 oktober 1929), dat er een standbeeld aan is gewijd.

De toegang tot het Parlement is gratis. De Canadeze regering hecht blijkbaar veel aan voorlichting over de werking van zijn parlement. Vol trots vertelt de gids over de organisatie van de Volksvertegenwoordiging. De wetgevende macht bestaat uit een House of Commons, te vergelijken met onze 2e Kamer. Er zijn 308 leden De kleur van de kamer is groen, wat de boeren symboliseert. De kleur van de 1e Kamer, de Senate, is rood. De kleur van de royalty's. Er zijn 105 leden.
Democratie moet bewaakt worden, dat is te zien aan de vele security, die buiten en binnen het gebouw aanwezig is. Alle bezoekers worden gescand en zo moet Tenny het zakmes dat in haar rugzak zit inleveren. Na het bezoek weer af te halen en zo snel mogelijk het gebouw uit. Democratie en zakmessen gaan niet samen. Democratie is de zorgvuldige verdeling van macht, waarin ieders rechten worden gerespecteerd. De erkenning dat vrouwen mensen zijn en de erkenning dat vrouwen en mannen gelijkwaardig zijn, is het gevolg van een langdurig gevoerd debat. Een dergelijke samenleving maakt het mogelijk dat ieders rechten worden erkend en gerespecteerd, zonder angst voor vervolging van andere politieke en religieuze ideeën. Zo is het althans geregeld in de 'westerse samenleving'. De parlementariër speelt in dit dit discours een belangrijke rol. Hij/Zij is : negociator, ombudsman, policy analyse public speaker, social worker and office manager are all roles that make up the job of parlementarian.
Een aanbeveling, die onze blonde (met peroxide behandelde) parlementaire cabaretier ter harte kan nemen.

Na de lunch wandelen we naar het Canadian Museum of Civilizatrion, in ht Franse gedeelte van de stad, de wijk Gatineau. Het museum is een modern gebouw, de gebogen lijnen zijn geïnspireerd op door erosie ontstane ronde lijnen. In het gebouw wordt de geschiedenis getoond van de Indianen, die als eersten het land bevolkten en de latere kolonisten met de daaraan gepaarde exploratie van Canada. De cultuur van de indianen is gebaseerd op het leven in en van de natuur en is veel rijker dan wij dachten. De totempalen zijn imposante sculpturen en verbeelden religie, het familie- en stamverband. De komst van de kolonisten had een desastreuze uitwerking op de indianen. Ze stierven o.a door de pokken en de mazelen, die de kolonisten meebrachten en ze werden afgesneden van hun levenswijze en cultuur. De nobele wilde werd een achtergestelde groep.
De 2e verdieping toont op boeiende wijze de kolonisatie en exploratie van het land. Het harde, primitieve leven in afgelegen streken, onder erbarmelijke omstandigheden van klimaat, terrein en arbeidsomstandigheden, met betrekking tot de aanleg van de spoorwegen. Al deze facetten worden getoond in een nagebouwd kolonistendorp.

De terugtocht naar het Engelse gedeelte wordt gedaan met een watertaxi, dat scheelt een eind lopen. We hebben een goed zicht op het sluizencomplex van het Rideaukanaal (genoemd naar de ontwerper). Dat diende als transportweg over het water. Dat duurde niet lang en nu wordt het gebruikt voor de pleziervaart. Als recreant heb je tijd genoeg om de 8 sluizen van dit complex te nemen.

Na deze aktiviteiten heffen wij het glas bij het Ierse cafe op de hoek en nuttigen voor het gemak hier ook ons diner.

En zo, trouwe lezertjes, eindigt ons verblijf in een aangename provinciaals aandoende stad.

Groetjes van Jan (ook namens Marianne, Leen en Tenny)