Vrijdag de 13e !
Door: Leen
14 Juni 2014 | Verenigde Staten, New York
Ik had dit verslag ook een andere titel kunnen geven, namelijk: Van de Niagara Falls to the New York Falls, waar dat lezen jullie straks vanzelf.
Zoals altijd in deze vakantie begonnen we onze dag met het ontbijtritueel: how do you like your eggs in the morning? Voor Jan is dit altijd medium fried en voor mij is dit altijd hard fried. De dames kozen deze keer voor een bordje havermoutpap; niet echt een succes. Werd zo van de Niagara Falls afgegooid.
Niagara Falls ligt op de grens van Canada/Amerika. De grens loopt door de St. Lawrence rivier, waar de watervallen op uitstromen. Nadat we de brug gepasseerd zijn met een laatste blik op de Niagara Falls, vindt de paspoortcontrole plaats. Dit verloopt soepel en we kunnen aan onze reis naar New York beginnen van ca. 670 km.
We hebben de zon weer als reisgezel; dat is wel lekker. Gisteren aan het eind van de dag liet onze vriend het een beetje afweten; het motregende een beetje. We verlaten Canada weer na een goeie week daar rond getrokken te hebben. Het is een mooi land met vriendelijke mensen, die naar mijn mening meer met hun beide benen op de grond staan dan hun zuiderburen. Iets Europeser ook, maar dat kan ook niet anders. Ze zijn ook lang afhankelijk geweest van moederland Engeland.
TomTom stuurde ons over een tolweg en dit bleek, zeker in het begin, een mooie aangelegde weg te zijn. Zo is het niet overal in Amerika. Tijdens de reis valt de uitgestrektheid van dit land weer op; wat groot. Na ca. 3 uur rijden, bereiken we Syracuse, waar we door een wegomleiding een stukje van deze stad te zien krijgen. Syracuse is een redelijke grote plaats.
Na Syracuse is het tijd voor een hapje en brandstof voor de auto. We wisselen van chauffeur en vervolgen onze reis naar New York. Bij het naderen van New York, laat onze " trouwe" vriend de zon het afweten. We mogen zeker wel spreken van een trouwe vriend omdat hij het nagenoeg niet af heeft laten weten deze reis. Hier hebben wij geluk mee gehad.
Bij het nadere van New York loopt de toename van het verkeer parallel aan de hoeveelheid regen. Midden in New York is er serieus sprake van hoosbuien. De slechte wegen zorgen ervoor dat het water moeizaam kan weglopen. Overal zijn putten en verzakkingen in het wegdek, waardoor het water blijft staan. Er is continue sprake van aquaplaning. Maar gelukkig behouden de Amerikanen er een gedisciplineerd rijgedrag op na, rustig rijdend en elkaar ruimte geven. Onderweg passeerden we de Great Washington Bridge en de Bronx Whitestone Bridge. Dit zijn indrukwekkende bouwwerken; niet gedacht dat we hier nog overheen zouden rijden.
De hoosbuien hielden aan en dit vertraagde onze reis naar het Airporthotel aanzienlijk. Bij afrit 6a leek het zelfs of we door een wasstraat reden, je zag werkelijk niets. Maar onze TomTom deed het gelukkig perfect en leidde ons in een keer naar het Hampton Inn hotel. Rond 19.30 bereikten wij het hotel. Na vlug onze bagage op onze kamers te hebben gezet, was het tijd voor een hapje en een drankje. Ons hotel zelf had deze voorzieningen niet, maar we werden doorverwezen naar het naast gelegen Hilton. Dit hotel grenst aan ons hotel en is binnendoor bereikbaar.
Het eten was goed, maar niet van de Hilton-kwaliteit zoals je zou verwachten. Rond 22.00 uur gingen we naar onze kamers voor een laatste nachtje Amerika. Morgen vliegen we terug naar Nederland om de gekte van de 5 - 1 overwinning op Spanje te vernemen. Ongelooflijk, niemand die zo iets verwachtte!
Gelukkig zijn we deze dag niet bijgelovig geweest en had deze dag een goede afloop.
Dit was het weer voor vandaag lieve dagboeklezers. Bedankt voor jullie interesse tijdens onze reis. Tot gauw, Leen ( en Jan, Tenny en Marianne.
Zoals altijd in deze vakantie begonnen we onze dag met het ontbijtritueel: how do you like your eggs in the morning? Voor Jan is dit altijd medium fried en voor mij is dit altijd hard fried. De dames kozen deze keer voor een bordje havermoutpap; niet echt een succes. Werd zo van de Niagara Falls afgegooid.
Niagara Falls ligt op de grens van Canada/Amerika. De grens loopt door de St. Lawrence rivier, waar de watervallen op uitstromen. Nadat we de brug gepasseerd zijn met een laatste blik op de Niagara Falls, vindt de paspoortcontrole plaats. Dit verloopt soepel en we kunnen aan onze reis naar New York beginnen van ca. 670 km.
We hebben de zon weer als reisgezel; dat is wel lekker. Gisteren aan het eind van de dag liet onze vriend het een beetje afweten; het motregende een beetje. We verlaten Canada weer na een goeie week daar rond getrokken te hebben. Het is een mooi land met vriendelijke mensen, die naar mijn mening meer met hun beide benen op de grond staan dan hun zuiderburen. Iets Europeser ook, maar dat kan ook niet anders. Ze zijn ook lang afhankelijk geweest van moederland Engeland.
TomTom stuurde ons over een tolweg en dit bleek, zeker in het begin, een mooie aangelegde weg te zijn. Zo is het niet overal in Amerika. Tijdens de reis valt de uitgestrektheid van dit land weer op; wat groot. Na ca. 3 uur rijden, bereiken we Syracuse, waar we door een wegomleiding een stukje van deze stad te zien krijgen. Syracuse is een redelijke grote plaats.
Na Syracuse is het tijd voor een hapje en brandstof voor de auto. We wisselen van chauffeur en vervolgen onze reis naar New York. Bij het naderen van New York, laat onze " trouwe" vriend de zon het afweten. We mogen zeker wel spreken van een trouwe vriend omdat hij het nagenoeg niet af heeft laten weten deze reis. Hier hebben wij geluk mee gehad.
Bij het nadere van New York loopt de toename van het verkeer parallel aan de hoeveelheid regen. Midden in New York is er serieus sprake van hoosbuien. De slechte wegen zorgen ervoor dat het water moeizaam kan weglopen. Overal zijn putten en verzakkingen in het wegdek, waardoor het water blijft staan. Er is continue sprake van aquaplaning. Maar gelukkig behouden de Amerikanen er een gedisciplineerd rijgedrag op na, rustig rijdend en elkaar ruimte geven. Onderweg passeerden we de Great Washington Bridge en de Bronx Whitestone Bridge. Dit zijn indrukwekkende bouwwerken; niet gedacht dat we hier nog overheen zouden rijden.
De hoosbuien hielden aan en dit vertraagde onze reis naar het Airporthotel aanzienlijk. Bij afrit 6a leek het zelfs of we door een wasstraat reden, je zag werkelijk niets. Maar onze TomTom deed het gelukkig perfect en leidde ons in een keer naar het Hampton Inn hotel. Rond 19.30 bereikten wij het hotel. Na vlug onze bagage op onze kamers te hebben gezet, was het tijd voor een hapje en een drankje. Ons hotel zelf had deze voorzieningen niet, maar we werden doorverwezen naar het naast gelegen Hilton. Dit hotel grenst aan ons hotel en is binnendoor bereikbaar.
Het eten was goed, maar niet van de Hilton-kwaliteit zoals je zou verwachten. Rond 22.00 uur gingen we naar onze kamers voor een laatste nachtje Amerika. Morgen vliegen we terug naar Nederland om de gekte van de 5 - 1 overwinning op Spanje te vernemen. Ongelooflijk, niemand die zo iets verwachtte!
Gelukkig zijn we deze dag niet bijgelovig geweest en had deze dag een goede afloop.
Dit was het weer voor vandaag lieve dagboeklezers. Bedankt voor jullie interesse tijdens onze reis. Tot gauw, Leen ( en Jan, Tenny en Marianne.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
