Op een mooie Pinksterdag! 9 juni

2e Pinksterdag kennen ze niet in Canada. Iedereen gaat weer gewoon naar zijn werk, en wij vervolgen onze tocht. Vandaag verruilen we de stadse omgeving voor de natuur. We verlaten de hoofdstad Ottawa en gaan op weg naar Keene. Ook vandaag nemen wij de zon weer mee; weer een mooie dag van rond de 27 gr. celsius.

Voordat we vanmorgen vertrokken, moest Jan zijn beschouwing over de historie van Canada met de ontwikkelde democratie nog gedigitaliseerd worden. Dat nam Tenny voor haar rekening. Jullie hebben dit intussen allemaal weer kunnen lezen in ons dagboek.

De route van vandaag was niet zo moeilijk. Ottawa zien uit te komen en vervolgens de TransCanada Hwy ca. 200 km volgen, dan linksaf en dan ben je er na een paar kilometer. De Hwy is een prachtige weg door een heuvelachtig, bosrijk en moerasachtig gebied met een rotsachtige ondergrond. De weg wordt goed onderhouden en ziet er goed uit, zo direct na de winter.

In het eerste gedeelte van de weg komen we weinig huizen tegen. Hier en daar staat er wat. En als snel rijst de vraag, hoe deze mensen hun brood verdienen. Alleen van een blueberrystalletje langs de weg kunnen ze niet leven (bosbessen). Is het de bosbouw of zijn deze mensen steeds bereid om voor hun werk vele kilometers naar de dichtstbijzijnde stad te reizen? We hebben geen idee.

De huizen aan de weg zijn vaak vanaf de weg niet zichtbaar. Een verdwaalde brievenbus langs de weg, geeft aan dat er een huis of boerderij staat. Zo'n brievenbus langs de weg lijkt me toch niets. Je moet er niet aan denken om midden in de winter eerst naar buiten te moeten om de Volkskrant te kunnen gaan lezen. Een vervelende gedachte, maar gelukkig hebben wij hier niet mee te maken. Eigenlijk ouderwets zo'n krant, bij een digitale krant heb je dit probleem niet.

Zo rond het middaguur bereiken wij het wegrestaurant de " vette hap" in het plaatsje Kaladar. Als we naar de toiletten vragen, verwijzen ze ons naar de overburen, een tankstation. Daar blijkt ook een Subway in te zitten, waar we de lunch gebruiken. Ook een winkel van Sinkel blijkt er aanwezig te zijn; de duvel en zijn ouwe moer is er te koop. Niet helemaal onbegrijpelijk daar in de bush bush. Na onze maagjes gevuld te hebben, vervolgen we onze reis.

In het 2e gedeelte van deze Hwy, die nog steeds door een schitterend gebied voert komen we meer huizen tegen en soms wel kleine dorpjes, die als een lintbebouwing langs de Hwy staan. Zo rond half 3 bereiken we Elmhirst Resort in Keene. Dit resort ligt midden in de prachtige natuur van Canada aan een heel groot meer. De cottages die wij krijgen toegewezen, zijn luxe ingericht inclusief een grote BBQ op de veranda. De cottages liggen op ca. 15 meter van het meer. Na onze bagage uitgeladen te hebben, zetten we onze eerste verkennende stappen op het resort. De rust die dit uitstraalt, is overweldigend.

Bij de resort hadden wij bij het boeken ook een no-bounderies package geboekt, die bestond uit 2 activiteiten naar keuze. Onder het genot van een drankje tijdens ons happy hour, zijn wij het al snel met elkaar eens om te kiezen voor een rondvlucht over de omgeving met een watervliegtuig en een diner in het door Jan Doets geroemde restaurant.Tijdens ons borreluurtje wisselen we ook wat ervaringen uit met de kelner. Hij wist ons te vertellen dat het 2 weken geleden 's nachts nog rond het vriespunt was. De winters schijnen hier erg koud te zijn en dan is het meer dichtgevroren. Deze winter werden er zelfs temperaturen gemeten van - 40 graden Celsius. Dat is wel erg koud; niets voor ons.

Na de borrel informeren wij bij de receptie naar de rondvluchten en reserveren bij het restaurant voor 18.00 uur die avond. De recensies van Jan Doets over het restaurant blijken te kloppen. Dit is het beste wat we tijdens onze reis door de VS en Canada hebben gegeten; heerlijk! Als je er daar ook nog bij bedenkt dat het restaurant aan het meer gelegen is en een prachtig uitzicht biedt over het meer is het helemaal af. Een otter die zich vlak voor het restaurant in het meer ophoudt, zorgt voor wat entertainment. Een leuk schouwspel.

Na een volle buik gaan we terug naar onze cottages. Jan kreeg later die avond nog een belletje dat de rondvlucht voor ons geboekt stond om 09.00 uur de andere ochtend. Dus weer op tijd uit bed.

Dit was ie weer lieve dagboeklezers. Tot de volgende keer, Leen ( en Jan, Tenny en Marianne).