Zaterdag 24 en zondag 25 mei

Zaterdag 24 mei
Een korte nacht, want om 6.00 uur in de ochtend moesten we al op Schiphol zijn. Dat lukte prima.
Het KLM-toestel vloog keurig op tijd om 9.10 uur weg. Het was een perfecte vlucht van 7 uur en 40 minuten naar J.F. Kennedy Airport. Het ging zowaar vlot bij de douane, maar we moesten wel een halfuurtje wachten op het busje dat ons van het vliegveld naar de stad bracht. Een onwerkelijke gedachte: Joepie, we zijn in de grootste Apple van de boom, die Amerika heet: NYCity.
We vonden de reis met het busje naar JFK naar Midtown Manhattan in eerste instantie wat tegenvallen, slechte wegen, bruggen en viaducten, die slecht onderhouden waren. Eenmaal in Manhattan trekt die indruk wel wat bij, We passeren o.a. Broadway en 5th Avenue, allebei enorm lange straten, die van Downtown Manhattan naar Uptown Manhattan lopen. Het busje scheurt onbekommerd door de drukte, soms rakelings langs mensen en andere voertuigen en we bereiken het hotel, waar we 5 nachten zullen gaan wonen, het Washington Square Hotel. Vlakbij is het Washington Square Park en het is daar een drukte van belang, er heerst een leuk sfeertje, beetje alternatief, beetje Montmartre of Oost-Berlijn. Straatmuzikanten hangen over verkreukelde gitaren en brengen geluiden voort, waarbij we moeilijk stil kunnen blijven staan. Verder als Vincent van Gogh vermomde kunstenaars, tekenaars en straatmuzikanten, die veel publiek trekken. Een man die de duiven voert, is bezaaid met hongerige duiven. Hij wordt veel gefotografeerd. In de hoek van het park schijnt een zgn. Hanging Tree te staan, waar ooit misdadigers werden opgeknoopt, nu een gezellig trefpunt voor dammers, schakers, zanger(essen) en straatmuzikanten. Het park is een leuke kennismaking met deze wijk, Greenwich Village.

We hebben honger in een klein hapje. Door het tijdverschil zijn onze ingewanden anders dan anders aan het opspelen. We ontdekken op 5th Avenue Le Pain Quotidien, oftewel Het Dagelijks Brood, een keten die ik me nog herinner uit Antwerpen en die erg lekker en goed eten serveert (weet je nog, Manfred? Jij hebt het toen in Antwerpen ontdekt).

De vermoeidheid sloeg na het eten in als een bom. In het hotel nog een afzakkertje en als een blok in slaap gevallen. Wel een rare nacht, vaak wakker en weer vroeg op en het is ondertussen:

Zondagochtend 25 mei, 5.00 uur in de ochtend, als ik dit stukje zit te schrijven.
Vandaag gaan we een gospeldienst in Harlem bijwonen. Oorspronkelijk heette deze wijk Nieuw Haarlem en werd in 1658 gesticht door Hollandse boeren en het ligt hemelsbreed net zover van Wall Street als de Amsterdamse Dam van de St. Bavokerk in Haarlem.
Wordt vervolgd.

Stralend blauwe lucht, dus hoopvol na de regenbui van gisteravond. Met de metro (train zeggen ze hier) is het in NYCity helemaal niet zo simpel. Zoveel mogelijkheden, maar we wilden het toch meemaken en het lukte. Met een overstap naar de 125e Street in Harlem en daar op zoek naar het kantoor van Your Way Tours. Van die plek was het de bedoeling om lopend met een gids naar de kerk te gaan. Het kantoor was in feite een woonhuis van een oudere zwarte mevrouw, die ons hartelijk welkom heette. Harlem blijkt een leuk uitziende wijk met veel kerken, soms wel 5 stuks in 1 straat. Harlem is daar bekend om en ook om de jazz- en soul-muziek. De huizen zijn veelal gebouwd van grote bruine stenen en voorzien van een trap naar de voordeur. Die trap noemde ze 'stoop'.

We waren met een groep van 8 Nederlanders en we gingen lopend met de gids op weg naar de Faith Mission Christian Fellowship Church, een klein knus kerkje.
We werden hartelijk ontvangen en welkom geheten. Er was een koor van 4 vrouwen en 1 man en na een opzwepende intro met veel Halleluja-geroep, begon het koor een aantal liederen te zingen. Elk lied nam een andere zangeres de leiding. Wat een getrainde stemmen met zoveel kracht en volume. Ze straalden enorm veel vreugde en dankbaarheid uit, soms heel ontroerend. E.e.a. begeleid door een drumstel en een piano. Na de muziek een zgn. preek van de Apostle Kerry Gulston en zijn vrouw. Als Hollanders werden we wederom welkom geheten en er werd ons gevraagd hoe lang we in NY blijven. Ons leven zou na deze bijeenkomst nooit meer hetzelfde zijn, was de voorspelling. Preken zijn heel opzwepend, veel dankbaarheid en veel Halleluja. De vrouw van de voorganger deed een healing voor ziekten bij onszelf en bij onze families.

Na afloop van de dienst van ongeveer een uur stonden we weer buiten in het zonnetje, klaar voor een wandeling door Harlem met onze gids Doris. Zij vertelde ons al wandelend veel wetenswaardigheden over de geschiedenis van Harlem, over bekende personen, die Harlem hebben bezocht, zoals President Obama, President Clinton, die hier zijn kantoor heeft en onze Maxima in verband met financieringsproject voor kleine ondernemers. Verder kwamen we bij het Apollo Theater, waar ooit 'de wieg heeft gestaan' van beroemde zanger(essen), bijv. Ella Fitzgerald en Michael Jackson. Rond 14.00 uur waren we wel moe van het slenteren en Doris bracht ons bij een Soulfoodrestaurant. Het was heerlijk eten voor een kleine prijs, maar wat er nou zo soul aan was?!

Met de metro naar het Rockefeller Center om de Top of the Rock te bezoeken, een van de hoogste gebouwen van NY. 70 etages. De lift deed er 43 seconden over om boven te komen. Nog met ons viertjes op de foto op een balk boven de stad hangend. Het uitzicht was spectaculair. Manhattan strekte zich uit aan onze voeten en aan de andere kant van het gebouw het Central Park. We zagen o.a. de Hudson River, de East River en al die hoge skyscrapers. Indrukwekkend.
Op de terugweg helemaal de 5th Avenue afgelopen. Wat een afstand, dus de margarita's gingen er wel in bij de ladies, toen we weer in onze gezellige hotelbar zaten. De mannen gingen voor bier en wijn. Moe, maar voldaan schoven we om ongeveer 21.00 uur aan bij een Italiaan "Monte's', in de buurt van ons hotel. Nog erg lekker weer en heel druk op straat.

Welterusten, morgen een verhaal van Marianne,
Tenny (ook namens Marianne, Leen en Jan)